(Taraf gazetesi HerTaraf sayfası 29 Mart 2009)
Türker Alkan emekli kahvelerinin vazgeçilmez klasiklerini bir kez daha özetlemiş:
“Atatürk’ü başımıza gelen ve gelecek olan her türlü belâdan sorumlu bir felâket tanrısı gibi görenlerin neye itiraz ettiklerini anlamakta da zorlanıyorum doğrusu. Neye itiraz ediyorlar? Kurtuluş Savaşı’na mı? Saltanatın ve halifeliğin kaldırılmasına mı? Cumhuriyetin kurulmasına mı? Kadınlara eşit haklar tanıyan Medeni Yasa’nın kabulüne mi? Şeriatın işlemez kılınmasına mı? Çağdaş bir eğitim sisteminin kurulmasına mı? Laikliğin benimsenmesine mi? Son bir soru: Bu reformlar olmadan demokrasi kurulabilir miydi?” (Radikal, 22 Mart Pazar)
“Bkz: Hitler otoban yaptı o yüzden sevmiyorlar,” veya “Bkz: Stalin zamanında hırsızlık yoktu,” deyip geçmek mümkün. Ama biz öyle yapmayalım, etraflıca cevap verelim. Belki itirazları anlamakta zorlananlara faydamız dokunur.
Soruları geldiği sırayla cevaplayalım isterseniz. Sonra d
|
Eskiler alıyorum, eskicii |
a sözü edilmeyen bir-iki taneyi ekleriz.
1. “Kurtuluş Savaşı” adıyla anlatılan yalanlar manzumesine, evet, itiraz ediyoruz.
Türkiye Birinci Dünya Savaşında saldırgan tarafta yer aldı. Tarihin en büyük askeri hezimetlerinden birine uğrayıp dağıldı. Savaştan sonra burada galiplerin işine gelen bir rejim kurulması gerekiyordu. O rejim 1923’te aynen istedikleri gibi kuruldu. Hepsi budur.
Daha erken kurulabilirdi. Daha kolay ve daha kansız olurdu, memleket o kadar harap olmazdı. Belki Tek Adam diktatörlüğüne de o kadar kolay teslim olmazdı. Ama 1918’de İngilizler bir hata yaptılar, barış şartı olarak İttihat ve Terakki kadrolarının tasfiyesini talep ettiler. Bunun üzerine birileri vatanmillet diye haykırarak ayağa kalktı. Altı sene savaştan bitmiş bir ülkeyi gözünü kırpmadan tekrar kana ve ateşe sürdü.
İngilizler kızıp tehditler savurdular, asarız keseriz böleriz Sevr yaparız diye gözdağı verdiler, etkili olsun diye Yunanlıları sahaya saldılar. Üç sene daha manasız bir katliam oldu. Sonra gene İngilizlerin dediği oldu. Tek farkla: İttihatçı kadrodan ayıkladıkları yirmi otuz kişi hariç, gerisi vatan kurtaran kahraman kontenjanından memleketin tepesinde oturmaya devam etti.
Bundan dolayı kime neden minnet duyulacak, ben “anlamakta zorlanıyorum doğrusu”.
2. Padişahlığın kaldırılıp BU cumhuriyetin kurulmasına itiraz ediyoruz.
Faraza İngiltere monarşisi kaldırılıp Fransa cumhuriyeti, yahut İsveç krallığı yerine Finlandiya cumhuriyeti kurulsaydı itiraz etmezdik belki. Ya da ederdik, kime ne? İngitere’nin Fransa’dan kötü bir yer olduğunu kim söylüyor? İsveç kralının Finlandiya cumhurbaşkanından daha yaramaz bir adam olduğu ne belli? Asya farklıdır Avrupaya benzemez diyorsanız buyurun, Tayland krallık, Kamboçya cumhuriyet: hangisi daha iyi?
Dünya Savaşı öncesi Türkiye’de aksırıp tıksırsa da işleyen bir Yasama Meclisi vardı. Serbest veya serbestimsi seçimler yapılıyordu. Çatır çatır çatışan siyasi partiler ve her yıl bir yazar vurulsa da canlı kalan bir basın vardı. 1923’te bunun yerine tüm üyeleri şahsen Reisicumhur tarafından belirlenip seçilen ve Reisicumhurun canı istediğinde ıskat edilen bir hık deyiciler kurulu geldi, iyi mi oldu?
1839’dan 1913’e dek Osmanlı devletinde siyasi nedenlerle tek kişi idam edilmedi. 1923’ten sonra yüzlercesi pazar meydanlarına kurulan darağaçlarında asıldı. İstibdat mı dediniz?
İran’da 1978’de şahlık rejimini devirdiler, yerine cumhuriyet kurdular. Bundan dolayı sevinmeli miyiz? Ondan iki sene önce İspanya’da Franco rejimi eceliyle son bulunca yerine krallık kurdular. Bundan ötürü üzülmeli miyiz?
Hem 1920-1923’te bir dizi darbeyle iktidarı ele geçirip “cumhuriyet” kuranların yaptığı, ettiği, düşündüğü ve söylediğiyle, 2002-2008’de bir dizi darbeyle iktidarı ele geçiremeyenlerin yaptığı, ettiği, düşündüğü ve söylediği o kadar farklı mıdır acaba diye bir oturup düşünsek faydalı olur belki. Adamlar Atatürk’ün izindeyiz diyorlar. Belki de haklıdırlar?
3. Kadınlara eşit haklar tanıyan Medeni Yasa’nın kabulüne itiraz etmiyoruz, hatta bunu dayatan Batılı “düşmanlarımıza” teşekkür ediyoruz.
Medeni Kanun’u adamlar Lozan’da dayattılar, çatır çatır kabul ettirdiler. Atatürk değil Hacı Abdülgaffar olsa yapacağı bir şey yoktu, kabul etmeye mecburdu.
Lozan’dan daha yüz sene önce dayattıkları, berikilerin de pek itiraz etmeden kabul ettiği şuydu: Gayrımüslim tebaaya İslam hukukunu uygulayamazsın. Eğer İslam hukukunu sürdüreceksen gayrımüslimler için ayrı mahkemeler kurmak zorundasın. Bunların adil olacağına güvenmediğimiz için de gayrımüslim tebaan için kapitülasyon adı verilen ek güvenceleri kabul edeceksin.
Lozan’ın kilit müzakere konularından biri buydu. Eski hukukunu sürdüreceksen, azınlıklar için eskisinden de beter kapitülasyonları kabul edeceksin, çünkü bu saatten sonra sana artık hiç güvenmeyiz dediler. Ankara da bunun üzerine, ehveni şer deyip, müslim ve gayrımüslime eşit olarak teşmil edilecek “laik” bir medeni hukuku getirmeye razı oldu. Olay budur.
Kaldı ki İstanbul Darülfünunu’nun Hukuk Fakültesinde 1880’lerden beri Batı usulü medeni hukuk mecburi dersti. 1910’larda da memleketin en kalburüstü hukuk talebesinden 10-15 kadarı devlet bursuyla Lozan Üniversitesine gidip medeni hukuk tahsil etmişti. Yani memleket ortaçağ karanlığında kıvranıyordu da Atam geldi Medeni Kanun getirdi, yok öyle şey.
4. Çağdaş bir eğitim sisteminin kurulmasına itiraz etmiyoruz, aferin Safvet Paşa diyoruz.
Ve konunun Atatürk’le alakasını anlamakta güçlük çekiyoruz. Türkiye’de “çağdaş” dedikleri bugünkü sistemin temelleri 1830’larda atıldı, Safvet Paşa’nın 1869 tarihli Maarif-i Umumiye Kanunuyla pekişti, Abdülhamit devrinde imparatorluğun taşrasına yayıldı. İlkokul-ortaokul-lise sistemi bu dönemin ürünüdür. Galatasaray gibi dünya çapında bir çağdaş lise 1868’de kuruldu. Maarif Vekâletine bağlı ilk kız liseleri 1882’de – yani Fransa ile aynı yıl – kuruldu. İstanbul Üniversitesi Abdülhamit’in fermanıyla 1900’de kuruldu.
Manastır’ın kör taşrasındaki askeri lise öğrencilerine 1890’larda Fransa’nın siyasi akımları ile çağdaş edebiyatı okutuluyordu, Fransızca olarak. Cumhuriyet’in “çağdaş” liselerinde sıkıysa dene, Şırnak’a sürerlerse gene şanslısın.
1921’de Ankara Meclisi’nin topladığı Maarif Kongresi’nin önde gelen kaygısı “şarktan ve garptan gelebilen bilcümle tesirlerden tamamen uzak, seciye-i milliye ve tarihiyemizle mütenasip bir kültür” oluşturmaktı. O günden beri de değişen bir şey yoktur.
1920-1938 döneminde Türkiye’de her düzeyde eğitimin nasıl yerinde saydığını, hatta gerilediğini,Yanlış Cumhuriyet’in 184-203 sayfalarında sayılarla izah ettim. Burada tekrarlamaya gerek yok. İnsan eski ezberleri tekrarlamadan önce merak eder bir okur demekle yetineyim.
*
Maamafih buraya kadar saydıklarımın hepsi detaydır, teferruattır. Çerez niyetine yazdım kabul edin. Farzedin ki bunların hepsinde onlar haklı biz haksızız: vatanı da Atatürk kurtardı, liseleri de O kurdu, kadınları da azat etti, cumhuriyet de illa ki çok iyi bir şeydir. Gene itiraz ederiz. Hem bunların hepsinden daha önemli bir zeminde itiraz ederiz. Çünkü,
5. Devlet reisinin görüş ve emirlerini reddeden herkesi alçak, soysuz, vatansız ve gizli emel sahibi hain ilan eden zorbalık diline itiraz ediyoruz.
Bu dil, bir toplumu kuşaklar boyu düzelmemecesine hasta eden ve çürüten bir dildir. Düşüncenin ve yaratıcılığın kaynaklarını kurutur. Korkuyu ve ikiyüzlülüğü bir hayat tarzı haline getirir. En cahil ve zorba olanın her zaman zeytinyağı gibi üste çıkmasını meşrulaştırır.
Doksan yıldan beri kafası çalışan ve kahvehane muhabbeti dışında söyleyecek bir sözü olan herkese bu ülkeyi zindan eden bu dildir. Muasır medeniyetin tiksinerek söz ettiği bir gariban gettoya mahkûm eden de bu dildir.
Cumhuriyet bu dili kurucusundan öğrendi. Ulu Önder’in 1920-21’den sonraki her demecine, her söylevine, her cümlesine bakın: baştan aşağı tehditnamedir. Büyük Nutk’un her sayfasını, Önder’le öyle ya da böyle görüş ayrılığına düşen kişilere yönelik kan dondurucu küfürler süsler. Herhangi bir konuda Reisicumhur’dan farklı düşünen HERKES satılmıştır, HEPSİ düşman ajanıdır, imha edilmesi gereken zararlı unsurdur; hiç değilse aptal ve zevzektir.
Hem dürüst, vatansever ve az çok zekâ sahibi olacak, hem O’na kayıtsız şartsız itaat etmeyecek? Bu ihtimal, Nutuk sahibinin ve onun kurduğu Cumhuriyetin hayal sınırlarını zorlar.
De ki Reisicumhurun her dediği doğruydu (ki değildi), sadece dili bozuktu. O dil gene büyük bir felakettir: kendi kendini çoğaltır, Reisicumhur kadar parlak olmayan kişilerin elinde ölümcül bir silah olur. Bu zehirli gübre ile beslenen topraklarda Kılıç Ali’ler, Reşit Galip’ler, Recep Peker’ler yetişir. Çevik Bir’ler, Eruygur’lar, Tolon’lar, Büyükanıt’lar, ve henüz emekli olmamış olan niceleri yetişmeye devam eder.
Bir toplumun başına bundan daha büyük ne felaket gelebilir, bilmiyorum. Bu felaketi tüm anıları ve tüm sonuçlarıyla beraber memleket sathından silmeden hangi demokrasi nasıl kurulabilir, onu da bilmiyorum.
Nihayet en önemlisi,
6. “Vatan mevzubahis ise gerisi teferruattır” diyen ahlaksızlık ideolojisine itiraz ediyoruz.
Ama sayfacı arkadaşlar “yazıyı çok uzatma okumazlar” dediği için onu da bir başka yazıya erteliyoruz.
Ne zaman adam oluruz?
Bu yazinin biraz daha insafli hali "Inkilap Tarihi" dersi yerine okullarda okutuldugunda
:)
Yazinizin yabana atilacak bir yeri yok.
Aklıma Asur'da bulunan kütüphaneden çıkan 3000 yıllık tabletler geldi. Keşke British Museum o tabletlerin tam çözmünü avama yani bize açsa ve tüm olup biten bir anlaşılsa..
İçimizde dağınık duran,tanımlanamayan,bizleri mahsun ve biçare bırakan pek çok düşünce sorun olay ve olguyu çok güzel derleyip toparlamış, bize bin yeni ufuk açmışsınız yazınızla.
Çok teşekkür ederiz!
Kendinize dikkat ediniz...
Tamam medeni kanunu adamlar Lozan'da dayattilar. Peki neden kadina secme ve secilme hakki Fransa'dan veya Italya'dan, Isvicre'den daha once verildi? (Belki hakkin verilmesi problemli bir tanim). Ama sorun hakkin verilmesi degil. Kendilerinde olmayan bir seyi neden dayattilar? Pilot bolge mi sectiler bizim Anadolu'yu?
Yahu ne alakası var? Kadınlara oy hakkı Lozan'da verilmedi ki, 1935'te verildi. 12 sene sonra. O dönemde bütün dünyanın trendiydi, özellikle totaliter ülkelerde pek modaydı.
Bir de, seçim olmayan seçimlerde oy kullanma hakkı ne demektir diye bir düşünmek lazım.
Birinci dünya savaşından bizi derin bir yenilgiye uğratarak çıkabilen İngiliz ve beraberindeki gurup, tasfiye edilmesini ŞART koştukları ve eninde sonunda tasfiye ettikleri bir gurup 'çapulsuz'la neden "sürtüştüler"? Üç yıl, hadi bizimkiler aptal...onlar neden buralara kadar geldiler, ekonomik mi? O zamanki dönem için şimdinin savaş ticaretini mi göstereceğiz?
Yada savaştan mı çekildiler birden? Savaş oldu bitti mi? Bu kadar yeter hadi gidelim, M.Kemal'i de yeni dönem görev adamı mı yapalım dediler? Yeni saha stratejileri mi uyguladılar üstümüzde? Günümüzün Türkiye sınırlarını itinayla onlar mı çizdiler?
...yada neden gebermek üzere olan ve hatta gebermiş bir padişahlık düzeni varken, "cumhuriyet" batının istediği bir rejim idi? İran'da şahlık rejimi yıkılıp yerine geçen cumhuriyet ile 23'te kurulan Cumhuriyeti aynı gözetebilir miyiz?
ve son olarak, söylemlerinizi tamamen destekleyen referanslar gösterebilir misiniz yazılarınızda? Size ait olmayan bir kitap, belge bişi. İngiliz, Rus, Amerikan, Çin, Arap, Türk veya Kualalumpur ne olursa; internet bağlantısı vs. olabilir en hızlısından.
Gidip okumak, bilmek gerek o yüzden...
Sorgulayanı da sorgulamak gerek o yüzden...
Cumhuriyete "tek adam diktatörlüğü" diyen zihniyet Osmanlı Devletinin yönetimini nasıl adlandırır merak ediyorum, akli dengesi yerinde olması bile gerekmez hanedandan gelen padişahın.. Ne kadar ideal bir yönetim...
Madem batının eseriydi bu Cumhuriyet, o kadar akılsız mıydı bu batı ki; geldi, savaştı, denize döküldü, hezimete uğradı, kayba uğradı ve gitti.. Hiç gelmeden yapsaydı bunları, kağıt üzerinde, bugünlerde herşeyi yapabildigi gibi.. Neden Sevr veya benzeriyle getirmedi Türkiye'yi bu duruma? İşleri mi yoktu, canları mı sıkılıyordu?
Yazdıklarınız hiç rasyonel degil, gülümsettiniz.
Neyse, dünya kabul etmiş Atatürk'ün dehasını, siz etmemişsiniz, zararı yok.
Renk oluyosunuz, siz de lazımsınız...
2. Medeni kanunu olmayan, seriat yasalarina dayanan ''Mecelle'' gibi bir orta cag kanununun ve seriat mahkemelerinin oldugu, kadinin hic bir hakka sahip olmadigi (yarim miras, yarim sahitlik, cokeslilik), Seyhulislam'in devlet adina fetva verdigi, (II. Mesrutiyet'in kurulmasi bile Abdulhamit'in fetvayla indirilmesi ile olmustur) bir ulkede mesrutiyet olsa ne olur olmasa ne olur?
Kaldi ki mesrutiyeti halk mi istedi, yoksa iyice zayiflayan Osmanli'da gucu ele geciren bir grup elitin zorlamasiyla mi kuruldu? Ataturk'un uyguladigi aydinlanmis despotizmi tepeden inmeci oldugu gerekcesiyle elestirenler bu reformlarin da tepeden inme yapildigini gormezden geliyorlar.
3.Medeni kanunun Lozan'da dayatildigi iddiasi ciddiyetten uzak.
Ister bu yazi inkilap tarihi kitaplarinda yayinlansin, ister devletin resmi gorusu olsun. Ataturk'un adini devletten silseniz milyonlarca insanin beyninden nasil sileceksiniz? Kemalizmi bu topraklardan silmek isteyen toplumsal bir catismayi goze almis demektir.
Isteyen varsa biz buradayiz bekliyoruz :)