Meis adası kaç saatte alınır?

Savaş çıkarmaya niyeti yok. Şov yapıyor. İlgi odağı olmak, sürekli konuşulmak istiyor. Çomarların diri tutulması lazım. Deli numarasının iç ve dış politikada etkili bir yol olduğunu biliyor. Ama deli değil. Hatta oldukça korkak. Zoru gördüğü anda yelkenleri indirmeye hazır. Zaten parası yok. Savaş para işidir.

Bir gece ansızın Meis’e çıkabilirmiş, yok gemi batırın diye emir vermiş Alman gazetecinin kulağına gidivermiş, geçin bunları. Yok öyle bir dünya.

Yine de savaş çıkar mi? Olur olur, bilemezsin. Savaşların çoğu beklenmedik zamanda beklenmedik yerden patlak verir. Mesela şöyle bir senaryo düşünelim, maksat fikir jimnastiği.

*

Halife Hafter rejiminin daveti üzerine Mısır ordusu Suud ve BAE hava desteğiyle Doğu Libya’ya girer. Bingazi'yi tehdit eden Türk birliklerini mevzilerinden sökmeye hazırlanır. Zor duruma düşen Türk tarafı acil personel ve mühimmat takviyesi ister.

Fransa ve İtalya BM kararını ileri sürerek Libya’ya silah sevkini engelleyeceklerini duyururlar. Türk konvoyuna karşı Akdeniz’de mevzilenirler. Konvoy dur emrini dinlemez, ateş açar. Veya açmaz, İtalyan gemisinin attığı top ‘yanlışlıkla’ Fransız gemisini vurur; Türkler yaptı ‘sanılır’. Girit’te mevzilenen BAE hava filosunun desteğiyle Libya’ya asker ve silah taşıyan Türk gemileri batırılır, 480 denizci ‘şehit’ olur. Avrupa Birliği tarafları ‘sağduyuya’ davet eder. Türkiye’nin sondaj çalışmalarını sonlandırmasını ve ‘ortalık yatışıncaya dek’ donanmasını Akdeniz’den çekmesini şart koşar. Libya’da malzemesiz ve aç kalan Türk askerleri komutanı vurup Mısırlılara teslim olurlar.

Rüzgarın ne yönden estiğini gören KKTC yönetimi şok bir açıklamayla tarafsızlığını ilan eder; Kıbrıs Cumhuriyetiyle barışa hazır olduklarını bildirir. Vatanperver Türk medyası cinnet geçirir. Adadaki Türk silahlı kuvvetlerinin bazı unsurları bir darbeyle kuzeyde yönetimi ele alır. Yakalanan hükümet mensupları öldürülür. Kadim gelenek uyarınca eş ve çocuklarının ırzına geçilir.

AB Konseyi acil toplanarak AB toprağı olan Kıbrıs’ta yapılan vahşeti ‘protesto eder’. Türkiye’ye ekonomik yaptırım paketi açıklanır. Türk devlet kurumlarının Avrupa’daki banka hesaplarına el konulur. Avusturya ve Fransa ülkelerindeki Türk öğretmen ve imamları sınırdışı eder. Yeşil pasaportlulara Schengen ülkelerine seyahat yasağı getirilir. Misilleme olarak Türk yönetimi bankalardaki euro mevduatına el koyar. Dolar 18 TL’ye fırlar. Ülkede panik ve açlık başgösterir.

Rusya bir nota vererek Suriye’deki Türk askeri personelinin derhal çekilmesini, belli sayıda Suriyeli militanın aileleriyle birlikte Türkiye’ye kabul edilmesini talep eder. Bir günde 94 bin cihatçı militan giriş yapar. Hatay ve Antep’te çatışma çıkar, kan gövdeyi götürür. Bunun üzerine Rusya Hatay’da uluslararası bir barış gücünün ‘devriye görevini’ üstlenmesini önerir. Türk güvenlik kuvvetleri sembolik bir taburla uluslararası güce katılacak, Suriye hükümet ‘gözlemcileri’ de bölgede görev alacaktır. Bölge ‘istikrara kavuşuncaya dek’ Türk askeri birlikleri Hatay’dan çekilecektir. Aynı gün Rusya’nın Türkiye’ye 12 milyar dolarlık ekonomik yardım paketi açıklanır.

Erdoğan hükümetinin Hatay’ı ‘sattığına’ inanan Türk Silahlı Kuvvetleri’nin bazı unsurları ayaklanarak hükümeti ele geçirir. Erdoğan aynı gün öldürülür. Kadim gelenek uyarınca ailesi ve yakınlarının ırzına geçilir. Hükümet yanlısı sayılan 280.000 kişi, önceden hazırlanmış listelere göre bir gecede tutuklanır. Malları ve banka hesapları müsadere edilir. Stadyumlara kapatılan tutukluların bir kısmı açlık ve kötü muameleden ölür.

Erdoğan yanlısı milis örgütleri Erzurum-Trabzon, Bingöl, Yozgat, Konya ve Bursa-Kütahya bölgelerinde üç ay süren gösteri ve çatışmalar sonucunda cunta rejimine bağlı askeri birlikleri etkisiz hale getirmeyi ve bir kısmını kendi saflarına almayı başarırlar. İzmit-Düzce ve Kırıkkale hattındaki çatışmalarda rejim askerleri bozguna uğrayıp geri çekilir.

Bingöl ve Urfa hattından saldırıya geçen Erdoğancı milislere karşı Diyarbakır’da Kürt Ulusal Konseyi geçici süreyle idareyi ele aldığını bildirir. Nusaybin, Batman, Hakkari, Van ve Bakur’daki çeşitli Kürt grupları Diyarbakır oluşumunu protesto ederek birbiri ile çatışmaya başlar. Kısa sürede her biri birkaç fraksiyona bölünerek ilçe ve köy bazında egemenlik alanları oluşturur. Manisa’da güçlenen İslamcı milislere karşı Aydın ve Bergama’da Kürtler, Torbalı’da Siverekli Zazalar, Marmaris ve Fethiye'de garson mafyası Batı Kürdistan Halkların Birliği şemsiyesi altında kentlere hakim olur.

İzmir, Ayvalık ve Kuşadası’nın sahil kesimlerinde Kemalist Güçbirliği, İslamcılarla Kürtler arasındaki çatışmada ‘etkin tarafsızlık’ ilkesini benimser. Tarafları ‘demokrasi ve çağdaş değerler’ bazında uzlaşmaya davet eder. Ancak Kürtlerin Gaziemir’e, Manisa İslami Devrim Cemaati’nin Menemen’e girmesi üzerine Aktürklerde panik başgösterir. Çok sayıda aile motorlara doluşup Yunan adalarına sığınır. Kalanlar güvenlik ve huzur ortamı geri gelinceye dek ‘geçici bir süre için’ Yunan askerini sahildeki bazı yerleşimlere garnizon kurmaya davet eder. İzmir, Ayvalık ve Bodrum’a çıkan Yunan askeri birlikleri kırmızı karanfiller ve uzo kadehleriyle karşılanır.